برای غزه چه کردیم؟

ما فقط جواب حمله اسراییل به دمشق را دادیم ولی برای این همه کشته، فقط به حمایت از گروه های حامی برای مبارزه با اسراییل بسنده کردیم!

انگار خون سرداران، بالاتر از 34 هزار فلسطینی است!

یعنی به عبارتی:

عاطفه و مهربانی مان برای کشته شدگان را بر اساس نژادشان خرج می کنیم.

من یقین دارم که ما بدجور درباره مردم باید پاسخگو باشیم.

یکی مردم کشورمان که برایمان اهمیت ندارند.

دوم برای مردمی که سال ها از آن ها دفاع زبانی یا نیابتی کردیم و در عمل مستقیم وارد نشدیم.

اگر معصوم علیه السلام الان بود چه می کرد؟

حسابمان با کرام الکاتبین است و انتقام خون آن ها را از ما خواهد گرفت.

چون آن طور که می باید کاری نکردیم.

دو روز دیگه میخوایم بر شهدای کربلا گریه کنیم.

حسین می گوید این بود آنچه از مکتب من آموختید؟؟؟

الحمدلله که در کربلاء نبودیم!

بازنده اصلی غزه کیست؟

جنگ غزه برای همه عادی شد و محکومیت ها هم کم رنگ و بی ارزش تر از قبل شده. نسل کشی علنی

واقعا جای تاسف داره که با آن همه ادعا نتوانستیم از ادامه این جنگ جلوگیری کنیم . بر عکس خیلی ها، دشمن به هیچ وجه از ما نترسیده. وگرنه دامنه حملاتش را کمتر می کرد که نکرد.

یک مرد داشتیم روز جمعه، شیخ محمود الحسنات که در خطبه های نمازجمعه اخیر گفت :
«اگر بیش از ۳۰ هزار شهید و ۷۰ هزار مجروح و ۲ میلیون آواره نتوانستند امت اسلام را بیدار کنند، حرف‌های من چه می‌تواند بکند؟! نماز را اقامه کنید.»

تو هم فهمیدی ولی خیلی ها نفهمیدند.

انسان ها کجا فرار کرده اند و انسانیت کجاست؟ پیدا کردید نشانی اش را به من بدهید!

ما تاوان این بی توجهی را به زودی پس خواهیم داد.

بازنده اصلی جنگ غزه اسرائیل نیست، مسلمانان و در رأس آن ایران و محور مقاومت هستند.

از گروه رسانه ای مستضعفین تی وی خیلی ممنونم بخاطر تدوین، تصویرسازی و انتشار این کلیپ به زبان های مختلف.

وقتی نمی‌توانیم ادعا نکنیم

ما کشوری هستیم که مدت هاست مدعی دفاع از مظلومان جهانیم. حالا اینکه این درست هست یا خیر، بماند..

وقتی حمله اسراییل به غزه آغاز شد با توجه به سوابق ایران در دفاع از فلسطین پیش بینی ها حاکی از عکس العمل سریع و تند ایران بود ولی آنچه روی داد به دور از انتظار بود. شاید بعضی ها بگویند خوب لبنان و یمن به نیابت از ایران وارد شده‌اند ولی من این را قبول ندارم. میزان ورود آن ها به جنگ مثل این است که دشمن 100 نفر را کشته باشد! در این حد بوده است..

حتی وقتی دبیرکل حزب الله لبنان بعد از حمله اسراییل، صحبت کرد اسراییلی ها از اظهاراتش استقبال کردند و گفتند منتظر صحبت های دیگر او هستیم.

وقتی دشمن شاد کن می‌شویم یعنی راه ما غلط است.

بیش از 27 هزار تلفات عدد کمی نیست. حتی اظهارنظرها و مواضع مقامات کشور هم دور از انتظار بود. محکومیت های شُل و بی فایده که هیچ تاثیری نداشته است.

اینکه خود را مدافع نشان می‌دهیم و در عمل هیچ و بقیه پر رنگ تر عمل می‌کنند به این معناست که ما قافیه را باختیم!

اگر این جنگ روزی تمام شود رو سیاهی آن بیش از کشورهای عربی، برای ایران می‌ماند که هیچ کاری نکرد و گفت ما وارد نمی‌شویم!

پس ادعای مرگ بر اسراییل در این 45 سال کجاست و به چه دردی خورد و کجا باید خودش را نشان بدهد.

ادعای بالایی مطرح کردیم و در عمل، صفر بودیم.

سال هاست که برای امامی می گرییم که کودک شش ماهه اش را در آغوشش به شهادت رساندند و الان بعد از شهادت هزاران کودک، عکس العمل مناسبی نشان ندادیم و من معتقدم قطعا همه ما بدجوری تاوان آن را خواهیم داد. کشورهای دیگر تاوان بی تفاوتی و ما تاوان دروغ و بی تفاوتی.

والله اعلم..

این را ببینید